Henrik „Henke“ Larsson, MBE (* 20. September 1971 in Helsingborg) ist ein ehemaliger schwedischer Fußballspieler und jetziger -trainer. Im Jahr 2005 zeichnete ihn der schwedische Fußballverband mit dem Titel „König der schwedischen Fußballgeschichte“ zum besten schwedischen Spieler der vergangenen 50 Jahre aus. Er ist mit 40 Toren zudem Rekordtorschütze des UEFA-Cups bzw. der Europa League.
Henrik Larsson | ||
![]() Henrik Larsson (2014) | ||
Personalia | ||
---|---|---|
Voller Name | Henrik Edward Larsson | |
Geburtstag | 20. September 1971 | |
Geburtsort | Helsingborg, Schweden | |
Größe | 178 cm | |
Position | Sturm | |
Junioren | ||
Jahre | Station | |
1977–1988 | Högaborgs BK | |
Herren | ||
Jahre | Station | Spiele (Tore)1 |
1988–1992 | Högaborgs BK | 64 0(23) |
1992–1993 | Helsingborgs IF | 56 0(50) |
1993–1997 | Feyenoord Rotterdam | 101 0(26) |
1997–2004 | Celtic Glasgow | 221 (174) |
2004–2006 | FC Barcelona | 40 0(13) |
2006–2009 | Helsingborgs IF | 84 0(38) |
2007 | → Manchester United (Leihe) | 7 00(1) |
2012 | Råå IF | 1 00(0) |
2013 | Högaborgs BK | 2 00(0) |
Nationalmannschaft | ||
Jahre | Auswahl | Spiele (Tore) |
1993–2009 | Schweden | 106 0(37) |
Stationen als Trainer | ||
Jahre | Station | |
2010–2012 | Landskrona BoIS | |
2013 | Högaborgs BK (Trainerassistent) | |
2014 | Falkenbergs FF | |
2014–2016 | Helsingborgs IF | |
2019 | Helsingborgs IF | |
2020–2021 | FC Barcelona (Co-Trainer) | |
1 Angegeben sind nur Ligaspiele. |
Larsson, dessen Vater aus Kap Verde stammt, begann seine Karriere beim Helsingborger Verein Högaborgs BK als 17-Jähriger, danach spielte er für Helsingborgs IF (Schweden). 1993 wechselte er in die Niederlande zu Feyenoord Rotterdam, für die er in drei Jahren in 101 Spielen 26 Toren erzielte.[1] 1997 wechselte er nach Schottland zu Celtic Glasgow. Hier erzielte er 240 Tore,[2] nach anderen Quellen 242 Tore,[3] davon 174 in der Liga für Celtic. 1999 zog sich Larsson einen Schien- und Wadenbeinbruch zu und fiel monatelang aus. 2001 gewann er mit 37 Toren in 37 Spielen den Goldenen Schuh als bester Torschütze Europas. Für seine Verdienste um den Verein Celtic Glasgow wurde er mit dem Titel „Member of the Order of the British Empire“ ausgezeichnet. Zu seinem Abschied organisierte Celtic ein Freundschaftsspiel gegen den FC Sevilla.
2004 wechselte er zum FC Barcelona. Dort war er zwar häufig nur Ersatzspieler und oft verletzt, avancierte aber dennoch zu einem der Publikumslieblinge. Im Dezember 2005 teilte er allerdings mit, seinen Vertrag in Barcelona nicht verlängern zu wollen und im Sommer 2006 in seine Heimat nach Helsingborg zurückzukehren. Kurz vor seinem Abschied wurde er noch zu einem der Schlüsselspieler des Champions-League-Finales am 17. Mai 2006 in Paris: Nach seiner Einwechslung in der 61. Minute gab er zwei Torvorlagen, die vom 0:1 für Arsenal zum 2:1 und zum Titelgewinn für Barça führten.
Im Sommer 2006 kehrte Larsson nach Schweden zurück, wo er einen Vertrag bei seinem alten Club Helsingborgs IF unterschrieb. Von Januar bis Mitte März 2007 war er auf Leihbasis für Manchester United aktiv. Am 1. November 2009 beendete er seine Karriere als aktiver Fußballer bei Helsingborgs IF, lief aber im Juni 2013 noch einmal für seinen ersten Verein Högaborgs BK auf. Das Spiel gewann der Verein mit 4:2. Dabei spielte Larsson mit seinem Sohn Jordan zusammen.[4]
Mit 52 geschossenen Europapokal-Toren gehört Larsson zu den zehn erfolgreichsten Torschützen im Europapokal-Wettbewerb.[5]
Auch in der schwedischen Nationalmannschaft konnte man sich schon früh von der Effizienz in der Chancenverwertung des späteren Superstars überzeugen. Sein Debüt in der schwedischen Nationalmannschaft gab er 1993. Erstmals für Furore sorgte Larsson bei der Weltmeisterschaft 1994. Durch einen Treffer im Elfmeterschießen im Viertelfinale gegen Rumänien und ein Tor im Spiel um Platz 3 gegen Bulgarien hatte der Angreifer Anteil am hervorragenden dritten Platz der Schweden. Bereits in der Qualifikationsphase zur Fußball-Weltmeisterschaft 2002 verzeichnete Larsson acht Treffer und kam mit drei weiteren Toren bei der Endrunde auf insgesamt 24 Treffer in 73 Länderspielen.
Nach der Weltmeisterschaft 2002 hatte er zunächst seinen Rücktritt aus der Nationalmannschaft erklärt. Eine massive Kampagne schwedischer Medien (und angeblich auch eine entsprechende Äußerung seines Sohnes) führten jedoch 2004 zu seiner Rückkehr. Es folgten drei Treffer bei der Europameisterschaft 2004 und fünf weitere im Rahmen der WM-Qualifikation für 2006. Bei seiner letzten WM-Endrunde in Deutschland krönte er seine erfolgreiche WM-Bilanz mit einem Treffer gegen England. Im Achtelfinale gegen Deutschland verschoss er zudem einen Elfmeter, wodurch Schweden mit 0:2 schließlich ausschied. Nach der Fußball-Weltmeisterschaft 2006 erklärte er erneut seinen Rücktritt, wurde aber von Lars Lagerbäck zu einem Comeback für die Europameisterschaft 2008 überredet, wo er bis auf eine Auswechslung in der 87. Minute in allen drei Spielen durchspielte. Am 6. September machte er beim WM-Qualifikationsspiel gegen Albanien sein 100. Länderspiel. Nach dem Rücktritt von Freddie Ljungberg wurde er Kapitän der Schwedischen Nationalmannschaft. Für die Schwedische Nationalmannschaft stand er am 10. Oktober 2009 bei der 0:1-Niederlage in der WM-Qualifikation in Dänemark zum letzten Mal auf dem Platz.
Larsson war ab der Saison 2010 Trainer des schwedischen Zweitligisten Landskrona BoIS. Nach einem fünften Tabellenplatz im ersten Jahr rutschte die Mannschaft in der Spielzeit 2011 ins hintere Mittelfeld ab. In der folgenden Saison platzierte sich die Mannschaft als Tabellensechste. Nach drei Saisons trennten sich der Verein und Larsson Ende 2012.[6] Zur Weiterführung seiner Trainerausbildung gehörte er in der Spielzeit 2013 dem Trainerstab seines Jugendklubs Högaborgs BK an.[7]
Am 5. Dezember 2013 übernahm Larsson den Trainerposten beim Erstligaaufsteiger Falkenbergs FF[8] als Nachfolger von Aufstiegstrainer Hans Eklund, der Kalmar FF übernommen hatte. Er führte die Mannschaft in der Spielzeit 2014 zum Klassenerhalt, verlängerte seinen auslaufenden Vertrag aber nicht.
Mitte November 2014, wenige Tage nach Saisonende, verpflichtete ihn sein ehemaliger Verein Helsingborgs IF als neuen Manager nach englischem Vorbild. Dieses Engagement endete am 23. November 2016.[9] Am 15. Juni 2019 gaben die Verantwortlichen des Vereins bekannt, dass Henrik Larsson erneut das Traineramt übernimmt, von welchem er bereits Ende August infolge verbaler Anfeindungen aus dem eigenen Fanlager wieder zurücktrat.[10]
Zur Saison 2020/21 wurde Larsson beim FC Barcelona gemeinsam mit Alfred Schreuder Co-Trainer von Ronald Koeman.[11] Ende Oktober 2021 wurde er gemeinsam mit Koeman und Schreuder entlassen.
Als Nationalspieler
Mit seinen Vereinen
Auszeichnungen
Verein | Liga | Saison | Liga | Nat. Pokal | Ligapokal | Europapokal | Gesamt | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Spiele | Tore | Spiele | Tore | Spiele | Tore | Spiele | Tore | Spiele | Tore | |||
Högaborgs BK | Division 2 | 1989 | 21 | 1 | - | - | - | - | - | - | 21 | 1 |
1990 | 21 | 7 | - | - | - | - | - | - | 21 | 7 | ||
1991 | 22 | 15 | - | - | - | - | - | - | 22 | 15 | ||
Gesamt | 64 | 23 | - | - | - | - | - | - | 64 | 23 | ||
Helsingborgs IF | Superettan | 1992 | 31 | 34 | - | - | - | - | - | - | 31 | 34 |
Allsvenskan | 1993 | 25 | 16 | 5 | 1 | - | - | - | - | 30 | 17 | |
Gesamt | 56 | 50 | 5 | 1 | - | - | - | - | 61 | 51 | ||
Feyenoord Rotterdam | Eredivisie | 1993/94 | 15 | 1 | 12 | 5 | - | - | - | - | 27 | 6 |
1994/95 | 23 | 8 | 9 | 1 | - | - | 6 | 7 | 38 | 16 | ||
1995/96 | 32 | 10 | 4 | 1 | - | - | 7 | 1 | 43 | 12 | ||
1996/97 | 31 | 7 | 4 | 0 | - | - | 6 | 1 | 41 | 8 | ||
Gesamt | 101 | 26 | 29 | 7 | - | - | 19 | 9 | 149 | 42 | ||
Celtic Glasgow | Premier Division | 1997/98 | 35 | 16 | 4 | 0 | 5 | 3 | 2 | 0 | 46 | 19 |
SPL | 1998/99 | 35 | 29 | 5 | 5 | - | - | 8 | 4 | 48 | 38 | |
1999/00 | 9 | 7 | - | - | - | - | 4 | 5 | 13 | 12 | ||
2000/01 | 37 | 35 | 6 | 9 | 2 | 5 | 5 | 4 | 50 | 53 | ||
2001/02 | 33 | 29 | 3 | 2 | 1 | 0 | 10 | 4 | 47 | 35 | ||
2002/03 | 35 | 28 | 2 | 2 | 2 | 2 | 12 | 12 | 52 | 44 | ||
2003/04 | 37 | 30 | 5 | 5 | 1 | 0 | 15 | 6 | 58 | 41 | ||
Gesamt | 221 | 174 | 25 | 23 | 11 | 10 | 56 | 35 | 313 | 242 | ||
FC Barcelona | Primera División | 2004/05 | 12 | 3 | - | - | - | - | 4 | 1 | 16 | 4 |
2005/06 | 28 | 10 | 4 | 4 | - | - | 10 | 1 | 42 | 15 | ||
Gesamt | 40 | 13 | 4 | 4 | - | - | 14 | 2 | 58 | 19 | ||
Helsingborgs IF | Allsvenskan | 2006 | 15 | 8 | 5 | 4 | - | - | - | - | 20 | 12 |
2007 | 22 | 9 | 1 | 0 | - | - | 9 | 9 | 32 | 18 | ||
2008 | 27 | 14 | 1 | 0 | - | - | 2 | 0 | 30 | 14 | ||
2009 | 20 | 7 | 1 | 0 | - | - | 4 | 3 | 25 | 10 | ||
Gesamt | 84 | 38 | 8 | 4 | - | - | 15 | 12 | 107 | 54 | ||
Manchester United | Premier League | 2006/07 | 7 | 1 | 4 | 1 | - | - | 2 | 1 | 13 | 3 |
Gesamt | 7 | 1 | 4 | 1 | - | - | 2 | 1 | 13 | 3 | ||
Råå IF | Division 4 | 2012 | 1 | 0 | - | - | - | - | - | - | 1 | 0 |
Gesamt | 1 | 0 | - | - | - | - | - | - | 1 | 0 | ||
Högaborgs BK | Division 2 | 2013 | 2 | 0 | - | - | - | - | - | - | 2 | 0 |
Gesamt | 2 | 0 | - | - | - | - | - | - | 2 | 0 | ||
Karriere Gesamt | 576 | 325 | 75 | 36 | 11 | 10 | 106 | 59 | 768 | 430 |
Vorgänger | Amt | Nachfolger |
---|---|---|
Mário Jardel | Erfolgreichster Torjäger Europas (in dieser Form seit 1996/97 nicht mehr offiziell geehrt) 2000/01 (auch Goldener Schuh) | Mark Lloyd Williams |
1968: Eusébio | 1969: Petar Schekow | 1970: Gerd Müller | 1971: Josip Skoblar | 1972: Gerd Müller | 1973: Eusébio | 1974: Héctor Yazalde | 1975: Dudu Georgescu | 1976: Sotiris Kaiafas | 1977: Dudu Georgescu | 1978: Hans Krankl | 1979: Kees Kist | 1980: Erwin Vandenbergh | 1981: Georgi Slawkow | 1982: Wim Kieft | 1983: Fernando Gomes | 1984: Ian Rush | 1985: Fernando Gomes | 1986: Marco van Basten | 1987: Rodion Cămătaru / Toni Polster | 1988: Tanju Çolak | 1989: Dorin Mateuț | 1990: Hugo Sánchez / Christo Stoitschkow | 1991: Darko Pančev | 1997: Ronaldo | 1998: Nikolaos Machlas | 1999: Mário Jardel | 2000: Kevin Phillips | 2001: Henrik Larsson | 2002: Mário Jardel | 2003: Roy Makaay | 2004: Thierry Henry | 2005: Thierry Henry / Diego Forlán | 2006: Luca Toni | 2007: Francesco Totti | 2008: Cristiano Ronaldo | 2009: Diego Forlán | 2010: Lionel Messi | 2011: Cristiano Ronaldo | 2012–2013: Lionel Messi | 2014: Cristiano Ronaldo / Luis Suárez | 2015: Cristiano Ronaldo | 2016: Luis Suárez | 2017–2019: Lionel Messi | 2020: Ciro Immobile | 2021–2022: Robert Lewandowski
Fußballer des Jahres:
1946: Gren |
1947: G. Nordahl |
1948: B. Nordahl |
1949: K. Nordahl |
1950: E. Nilsson |
1951: Åhlund |
1952: K. Svensson |
1953: Gustavsson |
1954: S. Svensson |
1955: Löfgren |
1956: Sandberg |
1957: Johansson |
1958: Bergmark |
1959: Simonsson |
1960: Jonsson |
1961: Nyholm |
1962: Öberg |
1963: Bild |
1964: Mild |
1965: B. Larsson |
1966: Kindvall |
1967: Svahn |
1968: Nordqvist |
1969: T. Svensson |
1970: Olsson |
1971: Hellström |
1972: Edström |
1973: B. Larsson |
1974: Edström |
1975: K. Karlsson |
1976: Linderoth |
1977: R. Andersson |
1978: Hellström |
1979: Möller |
1980: Zetterlund |
1981: Ravelli |
1982: T. Nilsson |
1983: Hysén |
1984: Dahlkvist |
1985: Strömberg |
1986: Prytz |
1987: P. Larsson |
1988: Hysén |
1989: Thern |
1990: Brolin |
1991: Limpar |
1992: Eriksson |
1993: Dahlin |
1994: Brolin |
1995: P. Andersson |
1996: R. Nilsson |
1997: Zetterberg |
1998: H. Larsson |
1999: Schwarz |
2000: Hedman |
2001: P. Andersson |
2002: F. Ljungberg |
2003: Mellberg |
2004: H. Larsson |
2005: Ibrahimović |
2006: F. Ljungberg |
2007–2016: Ibrahimović |
2017: Granqvist |
2018: Lindelöf |
2019: Lindelöf |
2020: Ibrahimović |
2021: Forsberg
Fußballerin des Jahres:
1990: Zeikfalvy |
1991: Leidinge |
1992: Andelén |
1993: Videkull |
1994: Bengtsson |
1995: M. Andersson |
1996: Swedberg |
1997: U. Karlsson |
1998: V. Svensson |
1999: Sandell |
2000: Nordlund |
2001: Moström |
2002: H. Ljungberg |
2003: V. Svensson |
2004: Bengtsson |
2005: Marklund |
2006: Schelin |
2007: Sjögran |
2008: Östberg |
2009: Seger |
2010: Sjögran |
2011–2014: Schelin |
2015–2016: Lindahl |
2017: Asllani |
2018: Fischer |
2019: Seger |
2020: Eriksson |
2021: Rolfö
1965 McNeill | 1966 Greig | 1967 Simpson | 1968 Wallace | 1969 Murdoch | 1970 Stanton | 1971 Buchan | 1972 Smith | 1973 Connolly | 1974 Schottland | 1975 Jardine | 1976 Greig | 1977 McGrain | 1978 Johnstone | 1979 Ritchie | 1980 Strachan | 1981 Rough | 1982 Sturrock | 1983 Nicholas | 1984 Miller | 1985 McAlpine | 1986 Jardine | 1987 McClair | 1988 McStay | 1989 Gough | 1990 McLeish | 1991 Malpas | 1992 McCoist | 1993 Goram | 1994 Hateley | 1995 Laudrup | 1996 Gascoigne | 1997 Laudrup | 1998 Burley | 1999 Larsson | 2000 Ferguson | 2001 Larsson | 2002 Lambert | 2003 Ferguson | 2004 McNamara | 2005 Hartson | 2006 Gordon | 2007 Nakamura | 2008 Cuéllar | 2009 Caldwell | 2010 Weir | 2011 Izaguirre | 2012 Mulgrew | 2013 Higdon | 2014 Commons | 2015 Johansen | 2016 Griffiths | 2017 Sinclair | 2018 Brown | 2019 Forrest
| |
Football League |
1891, 1892: Jack Bell | 1893: Johnny Campbell / Sandy McMahon |
Division One |
1894: Sandy McMahon | 1895: James Miller | 1896: Allan Martin | 1897: Willie Taylor | 1898, 1899: Robert Hamilton | 1900: Robert Hamilton / Willie Michael | 1901: Robert Hamilton | 1902: William Maxwell | 1903: David Reid | 1904: Robert Hamilton | 1905: Robert Hamilton / Jimmy Quinn | 1906, 1907: Jimmy Quinn | 1908: Jock Simpson | 1909: John Hunter | 1910: Jimmy Quinn / Jock Simpson | 1911, 1912: Willie Reid | 1913, 1914: James Reid | 1915: Tom Gracie / James Richardson | 1916: Jimmy McColl | 1917: Bert Yarnall | 1918: Hughie Ferguson | 1919: David McLean | 1920, 1921: Hughie Ferguson | 1922: Duncan Walker | 1923: Jock White | 1924: Dave Halliday | 1925, 1926: William Devlin | 1927, 1928: Jimmy McGrory | 1929: Evelyn Morrison | 1930: Benny Yorston | 1931: Barney Battles | 1932, 1933: Willie MacFadyen | 1934, 1935: Jimmy Smith | 1936: Jimmy McGrory | 1937: David Wilson | 1938: Andy Black | 1939: Alex Venters | 1940–1946: keine Austragung | 1947: Bobby Mitchell | 1948: Archie Aikman | 1949: Alex Stott | 1950: Willie Bauld | 1951, 1952: Lawrie Reilly | 1953: Charlie Fleming / Lawrie Reilly | 1954: Jimmy Wardhaugh | 1955: Willie Bauld | 1956: Jimmy Wardhaugh | 1957: Hugh Baird | 1958: Jimmy Murray / Jimmy Wardhaugh | 1959, 1960: Joe Baker | 1961: Alex Harley | 1962: Alan Gilzean | 1963: Jimmy Millar | 1964: Alan Gilzean | 1965: Jim Forrest | 1966: Joe McBride / Alex Ferguson | 1967: Stevie Chalmers | 1968: Bobby Lennox | 1969: Kenny Cameron | 1970: Colin Stein | 1971: Harry Hood | 1972: Joe Harper | 1973: Alan Gordon | 1974: John Deans | 1975: Andy Gray / Willie Pettigrew |
Premier Division |
1976: Kenny Dalglish | 1977: Willie Pettigrew | 1978: Derek Johnstone | 1979: Andy Ritchie | 1980: Doug Somner | 1981: Frank McGarvey | 1982: George McCluskey | 1983: Charlie Nicholas | 1984: Brian McClair | 1985: Frank McDougall | 1986: Ally McCoist | 1987: Brian McClair | 1988: Tommy Coyne | 1989: Mark McGhee / Charlie Nicholas | 1990: John Robertson | 1991: Tommy Coyne | 1992, 1993: Ally McCoist | 1994: Mark Hateley | 1995: Tommy Coyne | 1996: Pierre van Hooijdonk | 1997: Jorge Cadete | 1998: Marco Negri |
Premier League |
1999: Henrik Larsson | 2000: Mark Viduka | 2001, 2002, 2003, 2004: Henrik Larsson | 2005: John Hartson | 2006, 2007: Kris Boyd | 2008: Scott McDonald | 2009, 2010: Kris Boyd | 2011: Kenny Miller | 2012: Gary Hooper | 2013: Michael Higdon |
Premiership |
2014: Kris Commons | 2015: Adam Rooney | 2016: Leigh Griffiths | 2017: Liam Boyce | 2018: Kris Boyd | 2019: Alfredo Morelos | 2020, 2021: Odsonne Édouard |
Personendaten | |
---|---|
NAME | Larsson, Henrik |
ALTERNATIVNAMEN | Larsson, Henke |
KURZBESCHREIBUNG | schwedischer Fußballspieler |
GEBURTSDATUM | 20. September 1971 |
GEBURTSORT | Helsingborg |